کد مطلب:4462 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:35

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا روحانيون با آقاي منتظري مخالفند؟

براساس تعاليم و آموزه هاي دين مبين اسلام، حفظ حكومت و نظام اسلامي، رعايت مصالح جامعه اسلامي، از اصول بسيار مهمي بوده كه حتي بر بسياري از واجبات مقدم و لازم الرعاية مي باشد كه اعتبار و ارزش افراد، خصوصاً مسؤولين و كارگزاران، حمايت و مخالفت جامعه نسبت به آنان، نيز در چارچوب رعايت يا عدم رعايت اين اصول قابل بررسي و تحليل است. مسلماً آيت الله منتظري يكي از چهره هاي مطرح سياسي كشور بودند كه به عنوان يك فقيه انقلابي، ياور و همراه حضرت امام تا حد قائم مقام رهبري نيز پيش رفتند و به واسطه خدماتي كه به نظام اسلامي انجام دادند مورد حمايت امام و مردم و روحانيون نيز بودند اما به واسطه اقداماتي كه توسط ايشان و يا افراد منتصب به ايشان انجام شد كه مصالح نظام اسلامي را به شدت با خطر مواجه نمود، از قائم مقامي عزل و مورد بي مهري و مخالفت حضرت امام، حوزه هاي علميه و مردم انقلابي قرار گرفت. در هر صورت شناخت دلايل مخالفت هاي گسترده از طرف اقشار گوناگون جامعه با ايشان نيازمند مروري كوتاه بر مواضع و عملكردهاي ايشان در سال هاي بعد از انقلاب مي باشد: در سال 1358 به عنوان نماينده خبرگان قانون اساسي از طرف مردم تهران انتخاب شد. بعد از فوت آيت الله طالقاني نمازجمعه تهران به امامت ايشان برگزار گرديد. سپس ايشان از سوي خبرگان رهبري به عنوان قائم مقام رهبري برگزيده شد، ليكن با كمال تأسف به دليل قرار داشتن افراد ناصالح و قدرت طلب، برخي از عناصر نهضت آزادي، جاما و منافقين و به ويژه باند تروريست مهدي هاشمي در اطراف ايشان و رساندن اطلاعات ناصحيح و تحريك ايشان به موضع گيري هاي نابجا موجب بدبيني ايشان به خدمتگزاران دلسوز نظام، زير سؤال بردن دستاوردهاي انقلاب و در نتيجه جدا نمودن نامبرده از امام و نظام مي شوند. از ديگر سو به تدريج دفتر ايشان به كانوني در جهت فعاليت هاي تخريبي درآمد و ايشان نيز تحت تأثير اينگونه عوامل قرار گرفته كه هنوز هم آثار آن آشكار و هويدا است. اين مسأله بر حضرت امام ثابت كرد كه ايشان صلاحيت رهبري نظام را ندارد. آقاي منتظري به دليل مواضع غير اصولي در موقع جنگ تحميلي، و نيز به علت تخلّفات مهمي كه برخي از اطرافيان ايشان با سوء استفاده از ايشان انجام مي دادند و در واقع دفتر ايشان را به يك كانون توطئه تبديل كرده بودند، حضرت امام را ناچار به موضع گيري و تذكر كردند. تذكرات و هشدارهاي حضرت امام(ره) چند سال به طول انجاميد و حضرت امام(ره) با واسطه كردن افراد زيادي كوشيدند آقاي منتظري را از گرداب بزرگي كه توسط نزديكانشان پديد آمده بود نجات دهند؛ ولي متأسفانه آن همه تلاش ها هيچ ثمري نبخشيد و حضرت امام(ره) به خاطر وظيفه سنگيني كه نسبت به صيانت انقلاب داشتند، ناچار به اقدامات جدي تري شدند. در اين جا لازم است يادآور شويم كه حركت حضرت امام(ره) شرعاً يك تكليف بوده است. از طرف ديگر آقاي منتظري با صوابديد حضرت امام و مجلس خبرگان استعفا دادند. براي آگاهي بيشتر به سند 11 و 12 از مجله ارزش ها مراجعه فرماييد. پس از حضرت امام(ره) نيز حركاتي از سوي ايشان و برخي از اطرافيانشان صورت گرفت كه هر بار با عكس العمل هايي از سوي مردم و نظام رو به رو شد، تا اين كه در آستانه برگزاري كنفرانس سران اسلامي در تهران، ايشان طي نطقي، مسائلي را در آن شرايط حساس مطرح نمودند كه به هيچ وجه به صلاح مملكت و امنيت كشور نبود؛ از جمله درباره رهبري و برخي از موضوعات ديگر سخناني واهي و بي اساس گفتند كه حتي توسط بسياري از دوستانشان مورد اعتراض واقع شدند. از همين رو اين سخنراني با عكس العمل شديد مردم رو به رو شد و طي تظاهراتي مردم هوشمند و انقلابي، نقطه نظرهاي خويش را نسبت به اين سخنان ابراز داشتند. جهت اطلاع بيشتر به كتاب خاطرات سياسي، (محمدي ري شهري) و رنجنامه، (سيد احمد خميني) مراجعه نماييد.